عدم اجرای طول عمق گمانه‌ها به‌صورت آزادانه در مجاورت تاسیسات شهری
علت بستن صفحه سرمیخ ایجاد سطح بزرگتر برای جلوگیری از برش پانچ و سوراخ شدن بتن شاتکریت است.
پس از نصب میلگردهای نیلینگ ، یک دیواره سطحی کم ضخامت که معمولاً شامل شاتکریت همراه با یک لایه تسلیح سبک فولادی به صورت شبکه های از میلگرد می باشد، سطح دیواره شیروانی یا گود را می پوشاند. هدف از اجرای این دیواره جلوگیری از فرسایش سطحی خاک، ایجاد سطح تمام شده مناسب تر برای ساخت و سازهای احتمالی بعدی می باشد.
لذا هرچه سریع‌تر باید برای ساخت و نصب سازه اصلی اقدام کرد.
برای بسیاری از سطوح مقاوم شده، کنترل آب زیرزمینی به دلیل تاثیر زیاد آن روی ضریب ایمنی، بسیار حساس و بحرانی است.
با ادامه حفاری در مرحله دوم، سطح احتمالی لغزش از قسمت تحتانی فاز دوم حفاری عبور می نماید. با اجرای شاتکریت مرحله بعد، لایه شاتکریت اجرا شده با شاتکریت مرحله اول یکپارچه شده و جابجایی‌های بعدی موجب انتقال بارهای بیشتر به میخ‌های ردیف و تولید تنش در میخ خاک‌های ردیف دوم می‌شود.
یه سوال داشتم از خدممتون . برای مدل کردن در نرم افزار پلکسیس اتصال نیل ها به دیواره بتنی رو میتونیم گیردار فرض کنیم یا خیر؟
زمانی که سطح خاک با بتن شاتکریت پوشانده می‌شود، منافذ خاک بسته شده، آبی وارد شده در پشت سطح شاتکریت شده یک فشار هیدرواستاتیک به سطح شاتکریت شده وارد می‌کند.
چراکه از مقاومت خاک طبیعی به عنوان یکی از المان‌های دخیل در پایداری گود همراه با المان های ارزان قیمت استفاده می شود. برای گودهای عمیق‌تر استفاده از سایر روش‌ها مانند انکراژ و یا ترکیب آن با نیلینگ رایج است.
در مرحله سوم و بعد از خاک‌برداری و حفاری چاهک‌ها نوبت به جایگذاری میلگردها است. ??? ??? در این مرحله از میلگردهای مخصوص به عنوان نیل یا میخ با طول و ضخامت‌های مشخص استفاده می‌شود و در داخل گمانه‌ها قرار داده می‌شوند.
روش نیلینگ یا میخ‌کوبی طبق مراحل زیر انجام می‌شود که عبارتند از:
پارامترهای ژئوتکنیکی لایه‌های تحت الارضی در ساختگاه های مختلف،
روش نیلینگ (میخ‌کوبی) و انکراژ (مهارکوبی) هر دو جزو سازه‌های نگهبان و از روش‌های رایج و مرسوم جهت پایدارسازی گودبرداری به شمار می‌آیند.
در تصویر زیر گام های گودبرداری به روش نیلینگ نشان داده شده است: